TarihçiliÄŸin geçmiÅŸi oldukça eskilere dayanmakla birlikte, günümüz modern tarihçiliÄŸin bilimsel araÅŸtırma ve metotlarıyla birlikte bir bilim dalı olarak ortaya çıkışı, 19. yüzyıla dayanmaktadır. Batı Avrupa’da 15. yüzyıldan itibaren ortaya çıkan ekonomik, sosyal, siyasal ve kültürel alanlardaki geliÅŸmelere baÄŸlı olarak, tarihçilik 19. yüzyılda akademik bir disipline dönüÅŸmüÅŸ ve bu yüzyıldan itibaren tarih bilimi toplumların varlığının teminatı, sosyal ve kültürel geliÅŸmenin en önemli etmenlerinden biri haline gelmiÅŸtir. ModernleÅŸme hareketleri kapsamında, Osmanlı Devleti’nin son dönemlerinde, geleneksel tarihçiliÄŸin yanı sıra, modern tarihçilik alanında da bazı önemli geliÅŸmeler ortaya çıkmaya baÅŸlamış olmakla birlikte, tarihçiliÄŸin akademik bir disiplin olarak yan dallarıyla birlikte Türkiye’de kurulup geliÅŸmesi 20. yüzyılın baÅŸlarında Mustafa Kemâl Atatürk’ün önderliÄŸinde kurulan Cumhuriyet döneminde gerçekleÅŸmiÅŸtir. Bu çalışmada, Cumhuriyet öncesi Osmanlı Devleti’nde tarihçiliÄŸin tarihsel geliÅŸimi incelenerek, Cumhuriyetin ilk yıllarında Atatürk’ün baÅŸlattığı tarih çalışmaları çerçevesinde modern tarihçiliÄŸin Türkiye’de kuruluÅŸ temellerinin ortaya konulması amaçlanmıştır. Çalışmamızda, nitel araÅŸtırma yöntemlerinden doküman incelemesi yöntemi kullanılmış olup, konumuz ile ilgili daha önce yayınlanmış olan eserler, süreli yayınlar, tezler, BaÅŸbakanlık Cumhuriyet ArÅŸivi ve Milli EÄŸitim Bakanlığı Talim ve Terbiye Kurulu ArÅŸivinden elde ettiÄŸimiz belgeler incelenip, deÄŸerlendirilmiÅŸtir